'Doodleuk om kennis te maken' door Kate Klise

Weet je nog, de Lijst, dat verfijnde martelwerktuig waarmee de sectie Nederlands van je middelbare school erin slaagde om iedere vakantie te verzieken? 
Op zo'n lijst stond (of staat) vaak ook"De historie van Mejuffrouw Saartje Burgerhart', de allereerste Nederlandse roman. Geschreven in een bijzondere vorm, nl samengesteld uit brieven. 

Lange tijd ouderwets gevonden, deze manier van schrijven, maar met de komst van 'social media' weer in zwang geraakt. De 'Hoe overleef ik ..' serie met mailtjes en sms'jes was een vroeg voorbeeld. De Stilton reeks ging ook flink aan de slag met krantenberichtjes en een opvallende lay-out. Allemaal erg populair bij de lezertjes onder de 13 jaar. Want een heel blok tekst, dûh - saai!!! En al die korte stukjes, aparte kadertjes met gekleurde ondergrond, kleine tekeningetjes  - ach dat verhoudt zich tot een blok tekst als een bakje M&M's tot een bord havermout. 
Oma is ook in het geheel niet vies van die nieuwe communicatie vormen, zowel in riel lijf als in gedrukte vorm. Leve de M&M's!

Goed, dit boek is dus helemaal lekker en toch heel ouderwets. Een roman in briefvorm, mèt plattegrond EN een doorsnede van het huis. De brieven zijn het enige communicatie middel, allemaal met eigen briefhoofd, lettertype, lay-out en ook nog veel tekeningen. Tevens een griezelboek, maar niet echt eng. Een boek uit de A-categorie, zowel op Bieb-wijze (nl tot 9 jaar) als op Oma-wijze. AA derhalve? misschien zelfs wel Triple A?

Domweg gelukkig in Doorn

Parrotia persica - Perzisch IJzerhout. 
Alleen de naam klinkt al sprookjesachtig, Duizend-en-één-nacht. Perzisch en dan ook nog hout dat eigenlijk ijzer is - of andersom natuurlijk. 
Familie van de Toverhazelaar, óók nog. Alleen bloeit deze Perzische schoonheid niet met geel-oranje lintjes,  maar met een soort rode vruchtachtige bloemetjes. Framboosjes in de sneeuw. 

Gister, zondag 10 februari, gefotografeerd in het von Gimborn Arboretum in Doorn - waar het decor geheel en al door Walt Disney himself ontworpen leek te zijn.

De Latijnse naam, Parrotia, vast iets met felgekleurde papegaaien dacht Oma. Dream on! Het was de Duitse onderzoeker en bergbeklimmer Friederich Parrot (1792-1841) die in Armenië o.a. deze boom ontdekte. 

Een nuttige boom, doet het bijna overal, wordt niet zo groot, maakt geen wortelopslag. Yess! denken veel Gemeentelijke Groendiensten - je ziet 'm als je goed kijkt langs de straat staan. In Hilversum in de Eekhoornstraat. 
Spectaculair in de herfst, met schitterend verkleurend blad in allerlei tinten en ook nog een stammetje dat op latere leeftijd steeds mooier wordt. Net als Oma's. Yep. 

Vuurwerk in mijn hoofd - scary shit op de Antillen

Een Kinderboekenweek tip van 2012. Het thema was 'Hallo Wereld' en daar past dit boek perfect in. Het speelt zich af op de Nederlandse Antillen en draait om voetbal. Of toch niet? Het begint heel spannend, vertelt vanuit een jongen, Jurcell,  die, om zich bij een jeugd-gang te voegen, moet gaan inbreken. Wèl eerst even de waakhonden vergiftigen, en daar heeft deze jongen geen trek in. Direct verwerft de hoofdpersoon zo de sympathie van de lezer. En dat blijft zo. Het verhaal is spannend, het voelt 'echt' aan, duidelijke pluspunten.

Oma vindt dat Colastica wèl heel vaak op een kunstgreep moet terugvallen om het verhaal netjes af te ronden. Het 'vuurwerk' uit de titel slaat op een hersenschudding die zorgt voor black-outs. En als Jurcell dan weer bijkomt, is er even tijd voor een 'recap', een ziekenbezoekje met verhelderende dialoog etc. Maar dat is gezeur van een oude dame met teveel leeskilometers. Oma las ook wat er zich, tussen de regels door, afspeelt op de Antillen, niet alleen bij de jeugdbendes maar ook tussen de volwassenen en vooral in de penitentiaire jeugdinrichting.  Ze hoopt maar dat dat de doelgroep ontgaat, want Holy Moly - scary shit. Couleur locale waarbij Joran vd Sloot goed blijkt te passen.
Een jonge lezer (10-13jr.) die van sport houdt, zal zeker genieten van dit spannende verhaal en hoe hard en wetteloos deze zon-overgoten maatschappij werkelijk is, ach daar lees je als 10-jarige gewoon overheen, hoopt Oma.